Ik hoorde een gesprek van mijn dochter met haar elf jaar oude vriendin. Mijn dochter wilde graag dansen. “Ik kan niet dansen”, zei haar vriendin. Mijn dochter antwoordde: “Kom op, gewoon dansen”. Dit heeft me aan het denken gezet over hoe we stoppen met leren in ons professionele leven. We kunnen zoveel leren van kinderen, zoals over win-win onderhandelingen in een vorige post.
Waarom kon de vriendin van mijn dochter beweren dat ze niet kon dansen? Had ze al eerder cursussen moeten volgen? Ontbreekt het haar aan een certificaat? Was dansen zo’n grote hindernis, die een lang leerproces vereiste, om te overwinnen? Als ze “beslist” of “accepteert” dat ze op haar elfde niet kan dansen, hoe gaat het dan op haar zestiende?
Wees receptief
In elk leerproces is receptiviteit voor nieuwe informatie een conditio sine qua non. Wanneer u een taal leert, moet u in het begin enkele woorden opvangen in een zee van geluiden. Later, als u al wat woordenschat hebt, wordt het belangrijk om een goed gevoel te krijgen voor uitdrukkingen, combinaties, de volgorde, enz. Als u niet ” open staat voor” / “uw best doet” om de bouwstenen van een taal te achterhalen, zult u nooit verder komen. Sommige mensen slagen erin om jarenlang in een ander land te leven zonder de lokale taal te leren!
Overwin paniek
Bepaalde onderwerpen hebben een “paniekfactor”, een “psychologische barrière” aan zich. Dit zet mensen ertoe aan om snel te stoppen met leren. In de wereld van contractbeheer denk ik aan verzekerings- of belastingkwesties of zelfs aan bepaalde algemene rechtsbegrippen (zoals schadevergoedingen). Veel mensen denken “dat is niet voor mij”. En dat is genoeg. Het zal nooit zo zijn. Ze stoppen gewoon met leren.
Wees nederig
Dan heb je de binaire onderwerpen. Zoals de kunst van het onderhandelen, met twee hoofdcategorieën:
- Sommige mensen zijn overdreven overtuigd. Zij beschouwen zichzelf als geboren onderhandelaars. De grootmeesters van de onderhandeling!
- En andere mensen denken dat ze er sowieso niet goed in zijn. Ze vermijden het dus helemaal en laten het aan anderen over.
Beide houdingen zijn verkeerd omdat ze het leren belemmeren. De eerste want “Waarom leren? Als u alles weet…..”. De tweede “Waarom leren als u er nooit goed in zult zijn?” Top-onderhandelaars zijn nederig. Ze zijn zich bewust van de fouten die ze in het verleden hebben gemaakt. Ze kijken naar anderen om van hen te leren. Ze denken en lezen erover.
Stoppen met ” stoppen met leren “.
Maradona hoefde niet te trainen. Maar voor alle anderen….. Christiano Ronaldo is (misschien) de beste omdat hij, zoals al zijn teamgenoten getuigen, harder probeert.
We moeten allemaal ophouden met ” stoppen met leren”. Er zou geen onderwerp mogen zijn dat we uit onze hersenen en ons geheugen wissen. Soms snel, soms langzaam. Maar altijd moeten we een aantal bouwstenen van kennis vatten, ook als het gaat om verzekeringen, taksen en schadevergoedingen!
Veel succes ermee! Blijf die instelling volhouden.
Met een beetje hulp van een vriend(in)
En als u hulp nodig heeft: de AfiTaC blog is er om reflectie en leren te stimuleren.
Toch is coaching de allerbeste facilitator. Een coach zal u laten zien waar u gestopt bent met leren, zal u over enkele hindernissen heen tillen, zal praten over uw ( negatief) leergedrag en u begeleiden.
Als u succesvol wilt zijn in contractmanagement, of in het leven, accepteer dan nooit dat u stopt met leren…. tot uw laatste dag.
0 reacties