Het FIDIC 1987 «Yellow Book» (contractvoorwaarden voor elektrische en mechanische werken) werd meer dan 30 jaar geleden gelanceerd. Sindsdien heeft het «Fédération Internationale des Ingénieurs-Conseils», beter bekend onder de afkorting «FIDIC», nieuwere versies gepubliceerd: de veelgebruikte 1999-versie en een nieuwe update eind 2017. Deze nieuwere versies hebben een andere structuur en, in zekere zin, een andere aanpak.
Bepaalde openbare nutsbedrijven hebben eigen standaardcontracten opgesteld op basis van FIDIC 1987 en blijven deze nog steeds gebruiken. Dat is bijvoorbeeld het geval voor contracten in Pakistan, waar PEC (Pakistan Engineering Council), een wettelijk orgaan dat het engineeringvak in Pakistan reguleert, een reeks verplichte contractvoorwaarden heeft opgesteld die op FIDIC 1987 gebaseerd zijn. Ik heb ook meermaals gezien dat werkgevers en aannemers onderling overeenkomen om FIDIC 1987-voorwaarden te gebruiken in rechtstreeks onderhandelde contracten.
De condities van FIDIC 1987 worden door aannemers gewaardeerd voor het goede evenwicht tussen de rechten en plichten van de opdrachtgever en de aannemer. Het voordeel voor opdrachtgevers is dat aannemers minder contractuele afwijkingen maken. Op deze manier vermijden ze pijnlijke en langdurige contractonderhandelingen, mogelijke vertraging in de opstart van het project en onvoorziene uitgaven (met name voor extern juridisch advies). Bovendien creëert de goede balans een gunstig klimaat voor de contractuitvoering met de nodige sereniteit. De onafhankelijke ingenieur heeft voldoende invloed om geschillen te beoordelen en te voorkomen.
Dus, ja, hoewel het een natuurlijke neiging is om met de nieuwste updates van de FIDIC-voorwaarden te werken, kan het nog steeds gunstig zijn om de versies uit 1987 te gebruiken. Wat betreft de balans tussen de rechten en plichten van opdrachtgever en aannemer, zou ik ze op hetzelfde niveau plaatsen als de huidige Wereldbank-voorwaarden.
0 reacties