Dit artikel is overgenomen uit LinkedIn en vertaald uit het Engels want interessant voor de lezers van deze blog:
Een bemiddelaar moet altijd een expert zijn in het onderwerp dat ter discussie staat
(Auteur: Martin Burns)
Sommige organisaties die bemiddelaars trainen, staan erop dat, zodra iemand getraind is in de vaardigheden en technieken van bemiddeling, die bij elk type geschil bemiddelen. Deze instanties zeggen dat een bemiddelaar geen expertise nodig heeft in verband met het geschil.
Het argument is dat een bemiddelaar verantwoordelijk is voor het beheer van het proces dat de partijen in staat stelt om te onderhandelen over een regeling. Het is niet nodig dat de bemiddelaar over substantiële expertise beschikt over het onderwerp van het geschil. Ze zeggen dat het de partijen, en niet de bemiddelaars, zijn die technische problemen moeten begrijpen. Partijen zullen de feiten beter kennen dan de bemiddelaar, en aangezien een bemiddelaar moet vermijden technisch advies aan de partijen te geven, is specifieke expertise voor de bemiddelaar hoe dan ook van weinig waarde.
Een meer realistisch beeld is dat vakinhoudelijke expertise niet altijd noodzakelijk is maar, in de praktijk, bijna altijd door partijen gewenst wordt. Het is ook meestal een voordeel voor de partijen. Deze rationele aanpak heeft de bemiddeling in de grond-, vastgoed- en bouwsector veranderd. Minder partijen staan klaar om het “hands-off” faciliterende model te accepteren en kiezen voor een evaluatief proces, waarbij bemiddelaars actief hun expertise gebruiken om partijen te informeren en om verstandige opties te bieden over mogelijke schikkingen.
De recente ervaring bij RICS, de toonaangevende regelgevende instantie voor professionals die werkzaam zijn in grond, onroerend goed en constructie, onthult dat de meeste partijen een bemiddelaar willen die technische expertise heeft en de precieze aard van het geschil kan begrijpen. Ze willen geen kostbare tijd besteden aan het onderwijzen van de bemiddelaar over zaken die zij als eenvoudig zien. De rol van de bemiddelaar is om contacten te onderhouden tussen de partijen en op een effectieve en doortastende manier te communiceren. Hieruit volgt dat de bemiddelaar dit beter kan als hij beschikt over een aanzienlijke technische expertise op het gebied van geschilpunten.
Een Britse enquête die enkele jaren geleden door het Center for Effective Dispute Resolution (CEDR) is uitgevoerd, heeft veel onthuld over het veranderen van de verwachtingen van partijen met betrekking tot de expertise die zij van bemiddelaars verlangen. Bemiddelaars die op het onderzoek reageerden, meldden dat de belangrijkste factoren de selectie van hun zaken waren:
- Professionele reputatie (dat wil zeggen kennis van het onderwerp in geschil)
- Bedrag van vergoedingen en basis van kosten
- Beroepskwalificaties
- Beschikbaarheid om de bemiddeling op zich te nemen waar en wanneer nodig voor de partijen
Advocaten die partijen in geschillen vertegenwoordigen, beschouwen systematisch gelijkaardige factoren als beslissend bij het selecteren van bemiddelaars, hoewel ze ook suggereren dat een CV dat aantoont dat een bemiddelaar voldoende bemiddelingservaring heeft ook belangrijk is.
Steeds meer partijen willen dat hun bemiddelaar de problemen die de kern van hun geschil vormen echt begrijpt. Zij zien de rol van de bemiddelaar ruimer dan alleen het beheren van gesprekken en het uitwisselen van informatie. Ze willen een bemiddelaar die hen helpt om gefundeerde beslissingen te nemen. Hoewel een bemiddelaar met technische kennis en ervaring geen persoonlijk advies mag geven aan één van beide partijen, moeten die in staat zijn om kennis van het onderwerp toe te passen om vragen te stellen die beide partijen helpen om de sterke en zwakke punten van afwikkelingsopties naar behoren te overwegen. Als een partij onrealistisch is, kan een expert-bemiddelaar bewust harde vragen stellen die de partij naar de realiteit terugbrengt om zijn of haar positie te herbekijken. Als de partijen daarom vragen, moet de bemiddelaar kunnen putten uit belangrijke ervaring met het onderwerp om mogelijke schikkingsoplossingen aan te bieden in de vorm van geargumenteerde, niet-bindende aanbevelingen.
Deskundigheid in de technische aspecten van een geschil stelt een bemiddelaar in staat snel de relevante feiten te begrijpen en zich te concentreren op de kwesties die er echt toe doen.
Er blijven echter een aantal uitdagingen voor deskundige bemiddelaars. Deze kunnen worden aangepakt door middel van training in evaluatieve bemiddelingsprocedures. De grootste uitdaging is om niet te snel conclusies te trekken en te vroeg meningen aan te reiken wanneer ze niet door de partijen gewenst worden. Deskundige bemiddelaars moeten terughoudend zijn en actief luisteren om zo veel mogelijk te leren over de relatieve posities en verwachtingen van de partijen. Ze moeten partijen begeleiden en helpen om constructieve onderhandelingen aan te gaan. Wanneer zij hun expertise inbrengen, mogen zij de discussies tussen de partijen niet domineren om hun eigen expertise te demonstreren.
Deze uitdagingen zijn beperkt in vergelijking met het feit dat niet-deskundige bemiddelaars vaak veel tijd consumeren van beide partijen om hen over het onderwerp op de hoogte te brengen. Ook kunnen niet-experts geneigd zijn zich te concentreren op minder belangrijke kwesties en zelfs verkeerde conclusies te trekken.
Het is misschien vanzelfsprekend dat onwetendheid in het onderwerp zelden toegevoegde waarde creëert. Wie bemiddeling gebruikt, geeft de voorkeur aan bemiddelaars die de problemen snel kunnen oplossen en de partijen naar geïnformeerde oplossingen kunnen brengen.
Een onderdeel van de aantrekkingskracht van bemiddeling is dat partijen de bemiddelaar kunnen kiezen die het beste bij hen past. Het is duidelijk dat steeds meer partijen kiezen voor deskundige bemiddelaars. De reden is dat partijen waarschijnlijk vaker een goed onderbouwde, geïnformeerde en aanvaardbare regeling zullen treffen met een deskundige bemiddelaar dan met een bemiddelaar die niet ervaren en beproefd is in het relevante onderwerp.
Als u toegang wilt tot het originele artikel, kunt u hier klikken.
1 reactie
Ron Reijnders (RABC) · 21 augustus 2018 op 14 h 50 min
Volledig herkenbaar. Ik pas dit ook al mijn hele bemiddelingsloopbaan toe. Ik neem ook geen opdrachten aan waarvan ik zelf 0,0 kennis heb.
Daarnaast ben ik blij dat ik uit het vak kom en tevens bestekschrijver ben. Dat zorgt ervoor dat de beide partijen niet zo makkelijk kunnen bedonderen met stellingen die niet kloppen.
Het is tevens de reden dat ik niet bij het bemiddelingsvak’gilde’ ben aangesloten want dan ben je verplicht je te beperken tot begeleiden.
m.vr.gr. Ron Reijnders Bemiddelaar GWW sector